We verdienen een commissie voor producten die zijn gekocht via enkele links in dit artikel.
Regenwormen. Heb je er wel eens bij stilgestaan om veel over ze na te denken? Het blijkt dat ze echt nogal ongelooflijk zijn, zoals Sally Coulthard op het punt staat te onthullen. Hier is alles wat je moet weten over regenwormen...
1. Dus een regenworm is gewoon een regenworm, toch?
Nou, nee, niet precies. Er zijn in feite duizenden verschillende soorten over de hele wereld en Groot-Brittannië heeft er 26 van zichzelf. De meest talrijke groep in het VK zijn de roodbruine 'oppervlaktebewoners', zoals tijgerwormen (Eisenia fetida), die rondsnuffelen in rottende bladeren en ander organisch materiaal. Dan zijn er 'ondiep gravende' wormen, zoals de grijze worm (Aporrectodea caliginosa), die niet dieper graven dan 30 cm.
2. Rood en grijs? Ik dacht dat wormen roze waren?
Ah ja, je denkt aan de grote, sappige ‘deep burrowers’, zoals de gewone regenworm (Lumbricus terrestris), die tot een diepte van drie meter kan tunnelen. Ondanks hun naam zijn ze eigenlijk maar goed voor één op de 80 regenwormen onder onze voeten.
3. Groot? Over hoe groot praten we hier?
Oh, er zijn enkele absolute kanjers geweest. De grootste gewone regenworm die ooit in het VK is geregistreerd, was 40 cm lang en werd ontdekt in een Engels moestuin.
4. Is het echt waar dat je een regenworm in tweeën kunt hakken en beide helften overleven?
Om de vraag te beantwoorden, moet je eerst weten waar de voorkant van een regenworm is. De gemakkelijkste manier om erachter te komen is door te zoeken naar zijn zadel of clitellum, een vlezige ring rond het midden die dichter bij het hoofdeinde zit. De gewone regenworm kan overleven als zijn staart onder het zadel wordt afgesneden, omdat je de meeste van zijn belangrijkste organen zult missen, maar hij zal nooit helemaal in zijn oude glorie terugkeren. Wees dus waar mogelijk voorzichtig bij het hanteren van uw tuinschop!
Ed ReschkeGetty Images
5. Zijn ze niet gewoon een kronkelige buis met een mond en een bodem?
Ja en nee. Hoewel regenwormen in wezen één lang spijsverteringsstelsel zijn, ontworpen om organisch materiaal af te breken en die voedingsstoffen terug in de bodem af te geven, zijn ze ook wonderbaarlijk, opmerkelijk complex. Charles Darwin ontdekte dat hoewel ze geen oren hebben, ze toch ‘horen’. Toen hij ze op zijn piano plaatste, in een pot aarde, trokken ze zich ondergronds terug zodra er een noot werd gespeeld. Darwin concludeerde terecht dat ze zich terdege bewust waren van geluidstrillingen - een mechanisme dat hen helpt te ontsnappen aan ondergrondse roofdieren zoals mollen.
6. Oké, dus ze reageren op geluid, maar ze zijn niet zo slim... toch?
Oeh, hier wordt het pas echt interessant. Darwin vermoedde ook dat de regenworm een soort basisintelligentie had. Nadat hij had gezien hoe ze bladeren kozen op basis van hun vorm, zette hij een experiment op met kleine driehoekjes papier. Zoals hij voorspelde, trokken de regenwormen de papieren driehoeken van hun toppen, waarvan de uiteinden hoogstwaarschijnlijk in hun holen pasten. Andere experimenten hebben aangetoond dat ze door doolhoven kunnen leren navigeren en sneller worden elke keer dat ze ze proberen. Een andere test toonde ook aan dat regenwormen, als ze worden bedreigd, ondergronds 'kudden', communiceren door aanraking en over elkaar heen kruipen.
7. Allemaal hersens en geen spierkracht, hè? Kan niet alles hebben, denk ik.
Niet zo snel. Regenwormen zijn misschien klein, maar ze slaan ver boven hun gewicht uit. Om zich door de aarde te verplaatsen, graven ze zich in door kleine spleten en scheuren in de grond krachtig te vergroten. Dit kan enorm veel druk en kracht vergen - experimenten hebben aangetoond
ze kunnen tien keer hun eigen lichaamsgewicht duwen. Dat is het equivalent van een mens die een grote ijsbeer opzij duwt. Wat nog bijzonderder is, is dat kleine jongen - regenwormen - vijfhonderd. kunnen duwen keer hun eigen lichaamsgewicht - dat is hetzelfde als iemand die nonchalant een bultrug naar iemand duwt kant.
Clouds Hill Imaging Ltd.Getty Images
8. Als regenwormen door de aarde moeten dringen, waarom zijn ze dan zo slijmerig? De grond plakt er toch aan vast?
Dat zou je denken, nietwaar? Maar eigenlijk is regenwormslijm zo glad dat het hen actief helpt door de grond te glijden. Dit glorieuze kleverige slijm helpt hen ook om te ademen: regenwormen verspreiden zuurstof en koolstofdioxide door hun huid en daarvoor moet het oppervlak vochtig zijn. Tijdens het paarproces produceren regenwormen ook veel slijm, zodat ze aan elkaar kunnen kleven en sperma kunnen uitwisselen.
9. Heeft iemand het over paren gehad? Hoe werkt dat?
Geloof het of niet, de reproductie van regenwormen is zowel lang (geen woordspeling bedoeld) als nogal zoet. Het verkeringsritueel van de gewone regenworm is bijvoorbeeld een tedere aangelegenheid, met eerste kennismakingssessies. Onder de dekking van de duisternis zal een regenworm zich uitstrekken en proberen zijn kop in een naburig hol te steken - de het aantal keren dat een regenworm het hol van een potentiële partner bezoekt, varieert - soms slechts een of twee keer, soms meer dan een dozijn.
De 'verwarde' regenworm zal dan het bezoek beantwoorden, zowel heen en weer bewegend tussen elkaars holen als duizelingwekkende tieners. Als ze klaar zijn om te paren, liggen de twee regenwormen naast elkaar, in tegengestelde richtingen - kop aan staart - aan elkaar gelijmd in een stevige omhelzing. Daar blijven ze bij elkaar in een seksuele marathon die één tot drie uur kan duren.
10. Ik begin jaloers te worden op regenwormen. Vertel me iets wat ze niet briljant doen.
Dit zou moeten helpen. Is het je ooit opgevallen dat regenwormen na een regenbui naar de oppervlakte komen? Vroeger dachten we dat ze naar boven renden om verdrinking te voorkomen, maar nu suggereren theorieën dat ze het geluid van regendruppels eigenlijk verwarren met de vibratie van mollen die door de grond graven. Om te voorkomen dat ze de lunch van de mol worden, gaan ze naar de oppervlakte, maar hebben dan de neiging om te worden opgegeten of te sterven door blootstelling aan zonlicht.
11. Eigenlijk heb ik me daardoor nog slechter gevoeld. Geef me nog meer goed nieuws over regenwormen.
Nou, als er niets anders is, neem dan even de tijd om je te verbazen over hoe briljant regenwormen zijn. We beschouwen ze allemaal als vanzelfsprekend, maar zonder hen zou het leven stoppen. Onze tuinen, velden en boerderijen zouden niet in staat zijn om het voedsel te verbouwen en de gewassen en dieren te ondersteunen die we nodig hebben om te overleven. Recent onderzoek suggereert zelfs dat ze kunnen helpen vervuild land op te ruimen en het weer in rijke, vruchtbare grond te veranderen. Wat echt ongelooflijk is, is dat we niet eens weten hoeveel regenwormen het land heeft. Schattingen lopen enorm uiteen van een conservatieve 250.000 per acre tot een kronkelende 1,75 miljoen. Van waar ik sta, hebben we niet eens het oppervlak bekrast van hoe geweldig deze miniatuuringenieurs van de bodem werkelijk zijn.
Lees meer over regenwormen en hoe u ze in uw tuin kunt aanmoedigen in Het boek van de regenworm door Sally Coulthard. NU KOPEN
Deze inhoud is gemaakt en onderhouden door een derde partij en geïmporteerd op deze pagina om gebruikers te helpen hun e-mailadressen te verstrekken. Mogelijk vindt u meer informatie over deze en soortgelijke inhoud op piano.io.