Katarina Blom over de kunst van het redden van de geschiedenis van familiestukken

Ik kan me herinneren dat mijn tante het maakte koekjes in de jadeïet kom aan mij overhandigd, en mijn favoriete ketting komt uit haar voorraad vintage kostuumsieraden. Deze items doen me elke keer dat ik ze gebruik aan haar denken.

Maar voor anderen familie erfstukken, de geschiedenis is mistiger. Zijn de geperste suiker- en melkkannetjes van mijn oudtante in mijn... terechtgekomen? verzameling, of heb ik een tweedehands vondst doorgegeven? Dit is het onderwerp van een voortdurend familiedebat dat in me opkomt wanneer Katarina Blom zegt tegen mij: "Er is zoveel van de geschiedenis van je familie dat misschien wel zou verdampen."

Blom, een Zweedse gelukspsycholoog die speelde in de Pauw show De zachte kunst van het Zweedse opruimen van de dood, heeft zowel professioneel als persoonlijk veel ervaring met dit onderwerp. En hoezeer deze kunst ook gaat over het voorbereiden op de dood en het genieten van je laatste hoofdstuk door het achter je te laten rommel, een belangrijk onderdeel is het bewaren van de verhalen achter familiestukken terwijl uw dierbaren er nog zijn in leven. Toch kan het gesprek delicaat zijn.

Omdat oktober de maand van de familiegeschiedenis is, werkt Blom samen met de National Funeral Directors Association (NFDA) aan de campagne Behoud uw nalatenschap, stuk voor stuk. Ze wil niet alleen families helpen ervoor te zorgen dat hun verhalen worden doorgegeven, maar ook: "Ik zou het geweldig vinden als iedereen wat nonchalanter over dood en verlies zou kunnen praten", zegt ze. Landelijk leven ging met Blom zitten om haar advies te vragen.

Begin het gesprek.

‘Het grote misleidende aan dood en verlies is dat niemand erover praat, maar dat we allemaal weten dat het zal gebeuren. Het kan een hele opluchting zijn om er gewoon op een zo niet-dramatisch mogelijke manier over te praten”, zegt Blom.

Het goede nieuws is dat hoe meer we erover praten, hoe minder ongemakkelijk het wordt. Ze herinnert zich een vriendin die haar vragen vertelde als: 'Wat dacht je van die grote ladekast daar? Wie krijgt die?" werd net zo natuurlijk als de vraag "Wil je melk in je koffie?" tijdens de doodsschoonmaak met een bejaarde ouder.

“Natuurlijk is niet iedereen daar klaar voor”, zegt Blom. ‘Ik heb hier een aantal keren met mijn vader over gesproken, en hij lijkt er prima over te praten, maar hij beëindigt ook nogal snel het gesprek voordat we alles hebben geregeld. Dus ik denk dat het ook gaat om geduld hebben en het onderwerp bij verschillende gelegenheden ter sprake brengen."

Als je wat motivatie nodig hebt, houd dan rekening met de familiegeschiedenis die verloren kan gaan als je het onderwerp niet behandelt.

‘Misschien hoef je in het begin niet eens over de dood te praten. Je kunt gewoon vragen naar de voorwerpen die waardevol voor hen zijn, of die veel dierbare herinneringen met zich meedragen, en proberen die verhalen en herinneringen te oogsten. En van daaruit zou dat ook een ingang kunnen zijn om te praten over 'Wat zou je willen met betrekking tot je levenseindeplanning?' Bijvoorbeeld."

Kom samen en verbind.

Blom adviseert om te beginnen met het verzamelen van 10 spullen met emotionele waarde. Neem dan – dit deel is belangrijk – a fika pauze. Fika is een gerespecteerde Zweedse culturele traditie waarbij koffie en iets te eten betrokken zijn, zoals een kaneelbroodje, maar het is ook een tijd om verbinding te maken en na te denken.

Het proces kan immers emotioneel zijn, en ‘als we de fika in het echte leven doen’, zegt Blom, ‘is dit echt een oase voor jou om verbinding te maken, te lachen, perspectief te krijgen en wat stoom af te blazen op de beste manier gelach."

De pauze die een fika-pauze biedt, is nuttig bij de verwerking. "Het is zo gemakkelijk om deze pauzes in het leven over te slaan, maar het is echt een moment om je blik op te heffen, adem te halen en te evalueren: 'Waar ga ik heen?' Ben ik blij met deze richting?'', zegt Blom.

Het is ook een ideale tijd voor verhalen vertellen. Als je een ijsbreker nodig hebt, raadt Blom aan om het te proberen gesprekskaarten dat zal uw geliefde ertoe aanzetten herinneringen te delen over hun leven en de mensen, plaatsen en gebeurtenissen die hun koers hebben bepaald. Onlangs, zij en haar tante, die bezig is met het opruimen van de dood, verzamelde zich voor fika en probeerde deze activiteit.

“Ze is 72, maar ze is slim om dit te doen voordat ze te oud en te moe wordt, en het was zo mooi. We hadden een geweldige tijd en ik hoorde verhalen over haar jeugd die ik nog nooit eerder had gehoord."

Leg de erfenis van uw familie vast.

Wanneer een familiestuk wordt doorgegeven, bedenk dan wat de hoop en lessen zijn die dit aan de volgende generatie zal geven. "Loop rond en schrijf aantekeningen over de geschiedenis van elk item, waar het voor staat en waarom het aan de volgende generatie wordt gegeven. Voeg elk briefje toe aan elk erfstuk."

Je zult misschien verbaasd zijn over de familieverhalen die je ontdekt. Onder de erfstukken van Blom bevindt zich bijvoorbeeld een medaille van de Zweedse koning, gegeven aan haar overgrootmoeder van vaders kant. die, nadat ze op tragische wijze haar man had verloren, haar gezin ondersteunde door de eerste vrouwelijke kindertandarts in de wereld te worden Zweden.

Het leren en vastleggen van deze verhalen kan ook helpen bepalen wie de geschikte persoon is om het erfstuk te ontvangen. Ik vroeg Blom naar de neiging van mijn eigen familie om te bellen, wat voor wat gekibbel kan zorgen. 'Misschien moet je eerst de verhalen horen voordat je kunt beslissen wie er een dibs mag krijgen,' adviseerde ze. (PS – dat heb ik ook geleerd pax is het Zweedse woord voor dibs.)

Wissel tussen emotionele taken en niet-emotionele taken.

Houd er rekening mee dat het doorspitten van nostalgische items emotioneel geladen kan zijn, dus begin misschien met iets gemakkelijkers, 'zoals voor de hand liggend afval', zegt Blom. (Prullenbak is een van de drie categorieën waarin je zou moeten zitten uw sorteerstation bij het doorzoeken van bezittingen, samen met een donatiestapel en een doos voor sentimentele spullen die niet elke dag worden gebruikt).

'Op die manier', zegt ze, 'voel je je heel voldaan, zoals: oh, kijk eens naar deze stapel, en ik ben er vanaf. Ik kan nu beter ademen. En dan begin je met dat momentum, wat zo belangrijk is om de energie te hebben om door te gaan. De moeilijkste dingen om te doen zijn uiteraard de belangrijke dingen."

Nog een professionele tip: het opruimen van de dood is een proces en kost tijd, dus zelfs als die van je geliefde (of die van jezelf) de ruimte is klein, wijs een hoek of één ruimte toe voor het sorteerstation waar het oké is dat het rommelig is, Blom zegt.

Voor meer deskundig advies, kijk op Blom's blogpost En podcast, of ga naar de NFDA's Een leven herinneren website voor meer bronnen.