We verdienen een commissie voor producten die via sommige links in dit artikel zijn gekocht.
NASA heeft een ongelooflijk beeld van gedeeld een bijna perfecte ijsberg drijvend van het Larsen C ijsplateau in Antarctica.
De volledig natuurlijk spektakel ziet er door de mens gemaakt uit dankzij de bijna perfecte hoeken van 90 graden en rechte randen, maar de Space Agency zegt dat het ijsblok een veel voorkomend verschijnsel bekend als een 'ijsberg in tabelvorm'.
Van gisteren #IceBridge vlucht: Een ijsberg in tabelvorm is te zien aan de rechterkant, drijvend tussen zee-ijs vlak bij de ijsplaat van Larsen C. De scherpe hoeken en het platte oppervlak van de ijsberg geven aan dat hij waarschijnlijk onlangs van de ijsplaat is gekalfd. pic.twitter.com/XhgTrf642Z
- NASA Ice (@NASA_ICE) 17 oktober 2018
'Tabulaire ijsbergen' verschillen van traditionele hoekige ijsbergen omdat ze scherpe hoeken en een plat oppervlak hebben. NASA geloof dat deze "recentelijk van de ijsplaat is gekalfd" ten oosten van het Antarctische schiereiland omdat wind, golven en zeespray snel hun bijna perfecte vorm wegebben.
Van gisteren #IceBridge vlucht: Driehoekige ijsberg omringd door veel verschillende soorten zeeijs, voor de ijsplaat van Larsen in de Weddellzee. In het open water vormt zich vetijs. pic.twitter.com/L4WB36bV5H
- NASA Ice (@NASA_ICE) 19 oktober 2018
De foto was gedeeld op Twitter door een team van wetenschappers van het Space Agency die werken aan een luchtproject bekend als Operation IceBridge. Ze willen ijsniveaus in het Noordpoolgebied en Antarctica in 3D in kaart brengen, zodat ze veranderingen in de tijd kunnen volgen.
Van gisteren #IceBridge vlucht: een extreem grote ijsberg van de Larsen Ice Shelf ingepakt met dikker, geribbeld zeeijs. pic.twitter.com/7LctelxUBM
- NASA Ice (@NASA_ICE) 19 oktober 2018
Het ijsplateau van Larson bestond ooit uit drie segmenten: A, B en C. Larson A en B vormden 75% van de ijsplaat en zijn gedesintegreerd, Larson C is nu ongeveer 1.100 ft dik met een grote scheur in het oppervlak. Er zijn angsten voor zijn stabiliteit als temperaturen op het Antarctisch Schiereiland blijven stijgen.