Country Living-editors selecteren elk aanbevolen product. Als u via een link koopt, kunnen we een commissie verdienen. Meer over ons
Voor een vrouw zal een handgemaakte boekenkast altijd een speciale plaats in haar hart en haar huis innemen.
Net zoals ik me geen leven zonder boeken kan voorstellen, kan ik me geen leven zonder mijn boekenkast voorstellen. Onder ons hebben mijn dochter en ik vijf boekenkasten in een huis met twee slaapkamers, maar er is er maar één die ik heb betaald - en zal betalen - goed geld om overal mee naar toe te nemen. De boekenkast die papa heeft gebouwd.
Toen ik twintig was, verhuisde ik van de staat om les te geven in een klein stadje in Idaho en deelde ik een appartement met een andere nieuwe leraar. Het appartement was ontworpen voor studenten van de plaatselijke universiteit en was gedeeltelijk ingericht met een bank, stoelen en een eetkamer, maar geen boekenkast. Ik liet mijn slaapkamermeubels uit mijn ouderlijk huis verschepen, maar mijn boekenplanken waren daar in de muur ingebouwd.
De oplossing van mijn vader was om voor mij een nieuwe boekenkast te ontwerpen die hij en mijn moeder in hun camper naar Idaho konden brengen.
Mijn vader bouwde graag groot, en hij hield van stevig bouwen. Met eenvoudige grenen planken bouwde hij een boekenkast met zes planken (zeven als je de bovenkant gebruikt) die bijna zes voet hoog en drie en een halve voet breed was. Voeg een houten rug toe aan het geheel en mijn nieuwe boekenkast woog een ton.
Toen ik een paar jaar later terugkeerde naar Californië, stuurde ik de boekenkast naar huis met de rest van mijn meubels. Het ging met mij mee van appartement naar appartement en van baan naar baan. Uiteindelijk kocht ik een flat en veranderde de kleinere slaapkamer in een kantoor. Daar stond de boekenkast hoog in het vaandel, verscholen tussen een archiefkast en mijn bureau. Alles was goed tot de aardbeving in Northridge.
Het geluid sloeg om 04:30 uur met de snelheid en het gebrul van een goederentrein. Elektriciteit was een van de eerste slachtoffers; Ik lag op mijn bed te stuiteren in een pikzwarte kamer, luisterend naar de ineenstorting van de wereld om me heen terwijl de muren verschoven en het glas explodeerde.
Toen het eenmaal was afgelopen, vond ik schoenen en mijn tas en trok de doodsbange katten onder het bed uit terwijl de vloer in naschokken tegen me ophield. De voordeur was dichtgeklemd, dus ik ging naar buiten via de verbrijzelde patiodeuren en gaf de kattendragers over het hek aan de buren, voordat ik over mezelf heen klom. Ik liet al het andere achter.
Mijn ouders reden de volgende dag naar beneden om me te helpen de waardevolle spullen te halen. Papa dwong de voordeur open en we liepen een verwoesting van gebroken glas en gebroken pijpen, omgevallen meubels en tv's en computers op de grond. Mijn huis was minder dan een mijl van het epicentrum.
Maar de boekenkast stond nog steeds. Papa had diepere, grotere planken gebouwd voor de basis. Geen van de lagere boeken viel uit en hun gewicht hielp als anker dienen. Het krachtniveau dat op de boekenkast werd uitgeoefend, bleek echter uit een filmkaartje dat stevig in de voeg zat vastgeklemd waar de bovenste planken de grotere diepte van het onderste gedeelte bereikten. De verticale kracht van de aardbeving was krachtig genoeg geweest om de planken bij elke sprong uit elkaar te trekken. Toen het kaartje in de naad gleed, klemde het hout er strak omheen toen het schokken stopte.
Ik bewoog opnieuw, de boekenkast met dat kartonnen schroot als een tastbare herinnering aan de kracht van de aardbeving. Het heeft door de jaren heen andere mijlpalen bereikt: mijn veranderende smaak in boeken, de basisschool van mijn dochter, souvenirs uit familievakanties, schelpen uit een rustig strand in Japan.
We stapelen bibliotheekboeken op de bredere richel, laten de mailboxsleutel in een klein schaaltje vallen en storten rekeningen om te betalen en afspraken om te onthouden achter een houten uil en een oude aardewerkvisser die ooit in mijn vader schildwacht stond bibliotheek. Kerstkaarten staan in december in de schappen, en een paar favorieten worden in januari toegevoegd aan de stapel "keepers".
Vader bouwde de boekenkast een leven lang mee en ik hoop dat hij met mij door de mijne blijft reizen.